Denar podatkowy, czyli o ludzkich i Boskich prawach

By Published On: 6 lipca 1999Categories: Medytacje911 words5,1 min read

Przeczytaj w skupieniu tekst Ewangelii Mk 12,13-17. Przyjmij postawę szacunku wobec Boga i Jego świętości i rozpocznij medytację. Duch Święty wesprze twoją modlitwę.

Chwilowi sprzymierzeńcy

Rozważ, jak dwa wrogie sobie ugrupowania, okazujące niechęć wobec siebie, sprzymierzyły się, aby podstępnie sprowokować Jezusa i podchwycić Go w mowie. Faryzeusze byli wrogo nastawieni wobec rzymskiej władzy okupacyjnej, a herodianie współpracowali z nią. Nacjonaliści i kolaboranci sprzymierzyli się ze sobą, aby zwarcie ukazać wrogość wobec Jezusa w obłudzie i w intrygach prowokatorów. Wspólna nienawiść do Niego i pragnienie wyeliminowania Go z życia pozwoliły im na ten czas zapomnieć o dzielących ich różnicach i razem przygotowali pułapkę na Niego. Chcieli pozbawić Jezusa zaufania i sympatii tłumów, gdy publicznie postawią Go przed problemem płacenia podatku.

Majstersztyk przebiegłości

Plan kłopotliwego pytania był sprytnie obmyślany: gdyby Jezus odmówił płacenia podatku obcej władzy, świadczyliby przeciw Niemu, że On jest buntownikiem i z pewnością zostałby uwięziony. Gdyby zaś polecił płacić Cezarowi, to sprowadziłby na siebie groźny w skutkach gniew ludu, który nienawidził okupanta. Pytanie: Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? było postawione w obecności wpatrujących się w Jezusa i wsłuchanych w Jego słowa tłumów. Poprzedzająca podstępne pytanie, pochwała Jezusa jako prawdomównego, nauczającego drogi Bożej, pełna była obłudy i fałszu. Miała na celu niejako uśpić Jezusa w należytym rozstrzygnięciu dylematu. Medytuj, w jaki sposób Jezus poznał ich obłudę i zapytał: Czemu Mnie wystawiacie na próbę?

Jezus i władza

Na postawione pytanie Jezus odpowiedział, ale nie tak, jak się spodziewano. Człowiek należy do świata i do Boga. Cezar i Królestwo Boże nie wykluczają się wzajemnie, jak myśleli Żydzi. Na rzecz jednego i drugiego można działać dobrze i bez niebezpieczeństwa konfliktu interesów. Pierwsi chrześcijanie modlili się za cezara, ale nie modlili się do niego. Uznawali władzę państwową i bez sprzeciwu płacili słuszne podatki. Dobrze też wypełniali obowiązki obywatelskie, ale wiedzieli, gdzie jest granica wolności człowieka. Służyli państwu w takiej mierze, w jakiej dało się to pogodzić z odpowiedzialnością przed Panem Bogiem.

Dzisiaj także uczniowie Jezusa angażują się aktywnie w tworzenie i w zachowywanie należytego porządku świata. Pomyśl, dlaczego od narodzin Jezusa aż do Jego śmierci ówczesne władze zawsze czuły się zagrożone, mimo że nie zainicjował On żadnego powstania przeciw Rzymowi i że nie wzywał biednych do buntu. Może dlatego był prześladowany, ponieważ zmienił radykalnie pojęcie władzy i zastąpił wyzysk służbą. Uwolnił ludzi od strachu i lęku przed tymi, którzy mogą zabić ich ciała. Życie Jezusa upłynęło pomiędzy dwoma wyrokami śmierci (Heroda i Piłata), a jednak tak wiele zmienił On w świecie przez swą naukę.

Srebrny denar Tyberiusza

Medytuj, jak podstępni ludzie pokazują Jezusowi srebrnego denara i rozważ słowa, które usłyszeli: Czyj jest ten obraz i napis? Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Płatniczy denar z podobizną Cezara i bogini zwycięstwa przywoływał Żydom na pamięć pogańską okupację. Wybicie go naruszało zakaz tłoczenia wizerunków ludzkich na monetach. Żydów obrażał też bluźnierczy napis: Pontifex maximus – najwyższy kapłan narodu rzymskiego. Ten denar przypominał o własności Tyberiusza Cezara, syna boskiego Augusta. Tego właśnie denara pokazywali Żydzi Jezusowi, zadając mu pytanie.

Cesarskie Cesarzowi, Boskie Bogu

Kiedy państwo chce sprawować władzę absolutną i nie zezwala na oddanie Bogu tego, co należy do Boga, a czynami obraża Jego obraz, tj. człowieka, wówczas on nie może się podporządkować. Musi podjąć decyzję, po czyjej stronie chce się opowiedzieć. Podział na sferę prywatną i publiczną, jakoby należącą jedynie do państwa, nie jest dobry, bowiem człowiek w swej wielorakiej aktywności jest zawsze własnością Boga, który wycisnął na nim swą pieczęć. Władza polityczna ma za zadanie oddać człowieka Bogu na płaszczyźnie politycznej, a religijna na religijnej. Każdy człowiek wiedzący, czyją jest własnością, powinien się bronić przed ludźmi pragnącymi zagarnąć własność Boga. Nikomu nie wolno manipulować człowiekiem – ani władzy świeckiej, ani religijnej – w celu zawłaszczenia tej własności, która należy do Boga. Faryzeusze i herodianie manipulowali Jezusem i ludźmi, którzy należeli do Boga. Jedni trzymali klucze poznania, tj. wywierali wpływ na sposób myślenia ludu i przeszkadzali w poznaniu Jezusa jako Mesjasza. Drudzy ograniczali jego wolność, kolaborując z okupantem. Wszystko, czym jesteśmy i co posiadamy, należy do Boga i bywa tak, że dajemy Mu coś przez Cezara, innym razem bez niego, a kiedy indziej nawet wbrew niemu. Zakończ modlitwę prośbą o posłuszeństwo Bogu, gdy słuchasz władzy politycznej i płacisz jej podatki, jak również wówczas, gdy występujesz przeciwko niej, gdy ta handluje twoją wolnością. Jezus nie uwalnia cię dziś od zastanawiania się i od decyzji.

UDOSTĘPNIJ