Najwyższego Boga dar

Człowiek może się rozwijać i umacniać, jeśli żyje w łasce Bożej i gdy jest otwarty na natchnienia Ducha Świętego. Staje się przez to uległy Bogu. Biblia przedstawia Ducha Świętego – tę najbardziej tajemniczą Osobę Trójcy Świętej – w symbolu ognia, wody, wiatru i gołębicy.

Pięćdziesiątnica

Żydzi obchodzili Pięćdziesiątnicę po świecie Paschy. Na początku było to święto żniw, trwające 7 tygodni. Ofiarowano wtedy Bogu pierwociny zboża. Później otrzymało ono inne znaczenie: stało się świętem Prawa – przymierza, które Bóg zawarł ze swoim ludem na Synaju. W to wielkie święto Żydzi z różnych krajów pielgrzymowali do Jerozolimy.

Zmartwychwstały Pan dał swoim uczniom w dniu Pięćdziesiątnicy Ducha Świętego. Kościół obchodzi to święto nie tylko jako wspomnienie tego wydarzenia, ale jako odnowienie swojej jedności w Duchu Świętym. Ludzie ogarnięci łaską Ducha Świętego odznaczają się nowym sposobem życia: życiem w wolności dzieci Bożych, jednością w różnorodności. Są oni zaczynem braterstwa w Kościele i w świecie mając różne powołania i dary. Każdy człowiek jest wezwany do poddania się uświęcającej mocy Ducha Świętego. Pięćdziesiątnica w Kościele ciągle trwa. Każdy człowiek ma swoje „zesłanie” Ducha Świętego. Wprawdzie nie doświadczamy dziś szumu gwałtownego wichru i nie widzimy nad sobą ognistych języków, ale jesteśmy naznaczeni jego znamieniem i posiadamy Jego dary. Wrażliwość na działanie łaski Boga pomaga nam lepiej z Nim współpracować, dzięki czemu umacnia się w nas Królestwo Boże.

Pięćdziesiątnica a wieża Babel

Jest to podobieństwo typologiczne. Zesłanie Ducha Świętego nie przywraca bowiem jednego języka, utraconego pod wieżą Babel; nie daje Apostołom jednego języka, który rozumieliby wszyscy: Każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Wtedy nastąpiło przezwyciężenie pomieszania języków. Nadal pozostały różnice kulturowe, jednak zostały one podporządkowane Duchowi Świętemu, który sprawia, że służą one jedności. Jest to język miłości jednoczącej – hojny dar Trójcy Świętej . Dzięki Duchowi Świętemu powstały nowa społeczność religijna i nowy rodzaj jedności człowieka z Bogiem.

Wieczernik znakiem wspólnoty ludów

W Wieczerniku byli zebrani wszyscy razem. Nie było to wylanie Ducha Świętego na pojedyncze osoby czy na grupę osób, ale było to wypełnienie proroctwa Joela (3,1-2) o wylaniu Ducha na wszelkie ciało. Wspólnota uczniów Chrystusa w czasie Pięćdziesiątnicy stała się nowym Ludem Bożym, mającym uniwersalną misję: W imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy (Łk 24,47). Odtąd Kościół staje się otwarty na inne kultury; prawo Boże przestaje być wyłączną własnością Izraela, jak to było w Starym Przymierzu. II Sobór Watykański podkreśla, że Kościół nie przynosi żadnego uszczerbku dobru doczesnemu jakiegokolwiek narodu, lecz przeciwnie, wspiera i przyswaja sobie uzdolnienia i zasoby oraz obyczaje narodów, o ile są dobre, a przyjmując oczyszcza je, umacnia i podnosi (KK13). Poprzez głoszenie słowa Bożego Kościół pomaga każdemu człowiekowi w odkrywaniu głosu Boga w jego własnym życiu i chce każdego doprowadzić do spotkania z Bogiem.

Ożywcze działanie Ducha Świętego w świecie

Boży zamysł realizuje się przez działanie Ducha Świętego w sercach poszczególnych ludzi i w społecznościach. W życiu powinniśmy być wierni Duchowi Świętemu, bo On jest światłością sumień. Wszystko powinno być ogarnięte Jego działaniem, także nasza codzienność. Duch Święty w toku dziejów buduje Królestwo Boże i przygotowuje jego ostateczne objawienie w Jezusie Chrystusie, działając ożywczo we wnętrzu człowieka i sprawiając, że w codziennym ludzkim doświadczeniu kiełkują już ziarna ostatecznego zbawienia, które nastąpi na końcu czasów (Tertio Millennio Adveniente, 45). Ojcowie Kościoła nazywają Ducha Świętego darem i węzłem miłości Ojca i Syna. Tradycja Kościelna nazywa Go Darem, albowiem w Duchu Świętym Bóg daje nam swą Miłość i rozlewa ją w naszych sercach.

Misterium Ducha Świętego w życiu wspólnoty

Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie i Zstąpienie Ducha Świętego stanowią jedno misterium, objawiające moc i potęgę Pana i Ożywiciela. Wylanie Ducha Świętego nastąpiło dopiero po uwielbieniu Chrystusa. Wcześniej była jedynie obietnica, że zostanie On posłany. Zmartwychwstały Chrystus prosi Ojca, aby dał wiernym Ducha Prawdy i by pozostał On z nimi na zawsze. Ojciec, na prośbę Chrystusa, udziela Kościołowi Ducha Świętego. Pięćdziesiątnica wciąż trwa, ponieważ Duch Chrystusa wciąż jest obecny w dziejach ludzkości. Jego obecność przejawia się w zatroskaniu o biednych, w modlitwie, w dawaniu świadectwa Chrystusowi, w znoszeniu cierpień dla Jego imienia. Od Niego pochodzą też wszelkie dobre natchnienia. W Kościele uobecnia On Chrystusa, który jest obecny w każdym wiernym. Jest to obecność wewnętrzna, a więc zdecydowanie inna niż za czasów Jego ziemskiego życia. Tę prawdę Jezus zapowiedział: W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was (J 14, 20).

Działanie Ducha Świętego w ludziach i w sakramentach

Od Zstąpienia Ducha Świętego została ludziom ofiarowana nowa jakość życia. Wyrażają ją symbolicznie języki ognia. Życie to jest zapowiedzią Królestwa Bożego, o którego nadejście modlą się chrześcijanie. Mocą Ducha Świętego dokonuje się odpuszczenie grzechów. Teraz jest czas działania Ducha Świętego, ale Jego Osoba pozostaje niewidzialna. Uobecnia jednak misterium Zmartwychwstania. Duch Święty zwraca się nie tylko do chrześcijan, ale do wszystkich ludzi dobrej woli. Z tych, którzy Mu odpowiedzą, tworzy Kościół. Działa także poza Kościołem i łączy ludzi z Bogiem i napełnia ich miłością. Każdy sakrament obejmuje swym działaniem całego człowieka. Podczas Chrztu Duch Święty oczyszcza człowieka z wszelkiego grzechu i czyni go świątynią Boga. Podczas Bierzmowania oświeca jego umysł i umacnia wolę, by dawał świadectwo wiary w Ewangelię. W Sakramencie pojednania odpuszcza grzechy. W Eucharystii przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Jezusa. W Namaszczeniu chorych daje umocnienie do znoszenia cierpienia, a niekiedy przywraca zdrowie. W Kapłaństwie daje moc, dzięki której przedłuża się zbawcza misja Chrystusa. W Małżeństwie uświęca małżonków, aby złączeni w miłości byli znakiem jedności Chrystusa i Kościoła i aby dali życie nowemu człowiekowi.

Siedem darów Najmilszego z Gości

Dary Ducha Świętego doskonalą umysł i wolę człowieka. Dar rozumu ułatwia zgłębianie prawd wiary, ożywia, umacnia i daje pewność co do ich prawdziwości. Dar rady pomaga w podjęciu dobrych i słusznych decyzji, zgodnych z wolą Boga. Dar umiejętności pozwala odróżnić prawdę od fałszu. Dzięki niemu człowiek może należycie ocenić wartość rzeczy stworzonych, dostrzegać w nich odblask dobroci Boga oraz Jego miłość. Dar mądrości ułatwia poznanie Boga i daje przeczucie Jego wielkości i świętości. Dzięki niemu człowiek cieszy się pokojem i radością i jest zdolny do wielbienia Boga. Dar męstwa umacnia w cierpliwym znoszeniu trudności; krzepi i daje pewność zwycięstwa nawet wśród największych przeciwności. Dar pobożności czyni człowieka zdolnym do oddawania Bogu czci, do miłowania Go ze wszystkich sił i z całego serca. Dar bojaźni Bożej sprawia, że swoją relację do Boga przeżywamy jako synowską więź z Nim i nie traktujemy Go jak surowego sędziego, ale jak miłującego Ojca.