Zaczęło się od kartki z intencjami

Jezuicki miesięcznik znany w Polsce pod nazwą „Posłaniec Serca Jezusowego” sięga swymi początkami 1872 r. Był wzorowany na biuletynie Apostolstwa Modlitwy, które powstało we Francji w kolegium jezuitów w Vals w 1844 r. Za pośrednictwem prasy jezuici francuscy pragnęli szerzyć przede wszystkim trzy idee: cześć do Serca Jezusowego, zjednoczenie dusz w tym Sercu, gorliwe poświęcenie się dla sprawy Kościoła.

Ubogie początki i siła rozwojowa dzieła

Miesięcznik „Posłaniec Serca Jezusowego” zaczął ukazywać się po połowie XIX w. w różnych krajach i językach. Także w Krakowie zaczęto wydawać go pod koniec tego stulecia. Ten organ Apostolstwa Modlitwy urósł nawet swego czasu do roli najpoczytniejszego czasopisma katolickiego na świecie. Jednoczył ogniska AM w poszczególnych krajach, wytyczał kierunki działania i mobilizował swych członków do modlitwy i ofiarnego czynu. Był czasopismem masowym, które dynamicznie się rozwijało.

O pozwolenie na zakładanie ognisk Apostolstwa Modlitwy w diecezji krakowskiej wystarał się jezuicki prowincjał o. Franciszek Kautny 21 października 1871 r. Pierwszym dyrektorem AM (i redaktorem „pierwocin” miesięcznika) dla trzech zaborów i emigracji został jezuita o. Stanisław Stojałowski, który zaczął wydawać pierwsze numery przyszłego pisma-miesięcznika w formie broszurek z aktualnymi intencjami jako tzw. Kartki intencyjne. Nosiły one tytuł „Apostolstwo Serca Jezusowego, czyli Związek Katolicki dla triumfu Kościoła i dusz zbawienia”. Po odejściu z zakonu o. Stojałowskiego ich wydawaniem zajmowali się: o. Aleksander Buchta, a później o. Michał Mycielski. Mycielski dokonał zmian poczynając od września 1873 r., aby z czasem „Kartki intencyjne” przekształcić w normalne czasopismo.

Od stycznia 1880 r. zeszyty „Intencji” otrzymały okładkę koloru czerwonego i nowy tytuł „Intencja Miesięczna, czyli Posłaniec Apostolstwa Serca Jezusowego”. Nowy tytuł zawierał nazwę Posłaniec, bowiem na całym świecie organ Apostolstwa Modlitwy miał w swej nazwie to słowo. Była to ważna zmiana w nazewnictwie, gdyż dotychczasowy tytuł był powodem zamieszania. Mylono nazwę instytucji – stowarzyszenia z tytułem pisma.

W czerwcu 1903 r. pismo otrzymało kolejny tytuł: „Posłaniec Serca Jezusowego. Intencja miesięczna Apostolstwa Modlitwy”.

Dramatyczny czas okupacji i komunizmu oraz lata odzyskanej wolności

Od 1939 r. do lipca 1940 r. ukazało się siedem numerów „Posłańca Serca Jezusowego”, a dnia 8 lipca 1940 r. gestapo aresztowało dyrektora Wydawnictwa Apostołstwa Modlitwy o. Stanisława Bednarskiego. Prowincjał jezuitów o. Władysław Lohn donosił generałowi o. Włodzimierzowi Ledóchowskiemu do Rzymu: „Bednarski mieszka teraz w Oświęcimiu od 9 VIII. Od lipca nie możemy już drukować Posłańca. Wydawnictwo WAM zostało zamknięte, a w kolegium urządzono niemiecki szpital wojskowy”. Zaraz po zakończeniu wojny, w maju 1946 r„ ukazał się znów „Posłaniec Serca Jezusowego”; i tak było do grudnia 1952 r.

Kolejny cios spadł na ten miesięcznik w czasie nasilenia się represji komunistycznych w PRL. Władze w 1953 r. zakazały wydawania go i zdelegalizowano także stowarzyszenie Apostolstwa Modlitwy. Przez 30 lat miesięcznik nie ukazywał się. Wznowienie pisma było możliwe dopiero, gdy Polska odzyskała niepodległość; i tak zaczął ukazywać się znów „Posłaniec Serca Jezusowego”. Miał większy format, stopniowo wprowadzano do niego kolorowy druk, poprawiano jakość papieru i doskonalono szatę graficzną.

Od września 2006 r. połączono razem w jedną edycję miesięcznik „Posłaniec Serca Jezusa” (wydawany przez polskich jezuitów w Chicago od 1917 r.) z miesięcznikiem ukazującym się w Krakowie. Gazecie nadano tytuł „Posłaniec”. Jego trzon stanowiły intencje papieskie wyznaczające temat przewodni każdego numeru, uzupełniany innymi zagadnieniami podejmowanymi z katolickiej perspektywy. W latach 2006-2010, Krajowy Sekretariat AM wraz z Wydawnictwem WAM wydawał biuletyn miesięczny pod nazwą „Modlitwa i Służba”. Biuletyn ten w całości włączono w roku 2011 do nowego „Posłańca Serca Jezusowego”, liczącego 68 stronic i wydawanego w kolorze na papierze kredowym, lecz pomniejszonego w formacie w stosunku do „Posłańca”. Była to kolejna zmiana tytułu tego miesięcznika i powrót do wieloletniej poprzedniej jego nazwy. Pismo stara się umacniać kulturową tożsamość narodową, ugruntowuje więź z Polakami na obczyźnie. Pomaga poznać duchowość Serca Jezusowego, troszczy się o pogłębianie wiary w wymiarze indywidualnym i wspólnotowym, służy wiernym pomocą w przeżywaniu liturgii, modlitwy osobistej i wspólnotowej poprzez komentarze biblijne. Nadal omawia i upowszechnia papieskie intencje ewangelizacyjne, zapoznaje czytelników z życiorysami świętych i duchowością Apostolstwa Modlitwy.

Wieloletnia troska

Przez wiele lat o ten miesięcznik dbał zakon jezuicki i wyznaczeni przez przełożonych redaktorzy naczelni. To oni wraz ze współpracownikami kształtowali profil pisma, dbali o szatę graficzną, a zmianie ulegał nie tylko format czy tytuł pisma, ale poszerzała się jego tematyka i pogłębiana była też jego misja ewangelizacyjna. Pismo zawsze służyło krzewieniu wiary, miłości do Serca Jezusa, a także promocji duchowości Apostolstwa Modlitwy. Wspierało duchowo Kościół, wyjaśniało intencje papieskie, popierało rodzinę i misje katolickie.